Aktualności

Opinia Konfederacji Inicjatyw Pozarządowych do projektu rozporządzenia Ministra Rodziny 
i Polityki Społecznej z 30 czerwca 2023 roku zmieniającego rozporządzenie 
w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek 
na ubezpieczenia emerytalne i rentowe

Konfederacja Inicjatyw Pozarządowych Rzeczypospolitej (KIPR) pragnie przedstawić opinię do projektu rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z 30 czerwca 2023 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. 

Konfederacja Inicjatyw Pozarządowych Rzeczypospolitej działa jako platforma wspierająca rozwój społeczeństwa obywatelskiego w Polsce, skupiając ponad 140 organizacji pozarządowych i aktywnie współpracując z nimi. Jednym z największych problemów polskiego trzeciego sektora jest wciąż niski poziom zatrudnienia w tym sektorze, zwłaszcza na umowę o pracę. Dzieje się tak dlatego, że organizacje społeczne w dalszym ciągu często nie są w stanie zaoferować konkurencyjnych wobec innych sektorów warunków pracy. Szczególnie skromnie wygląda oferta świadczeń pozapłacowych, co potwierdzają sami pracownicy sektora. W raporcie Fundacji RC „Kondycja zatrudniania w trzecim sektorze” świadczenia pozapłacowe zostały ocenione najniżej spośród wszystkich czynników, które decydują o atrakcyjności zatrudnienia w organizacjach pozarządowych.

Z tego powodu z aprobatą przyjmujemy zwiększenie do 450 złotych kwoty, jaką pracodawca może przeznaczyć na zakup posiłków dla pracowników bez konieczności opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Naszym postulatem jest jednak, aby kwota podlegająca zwolnieniu uzależniona była od zmieniających się zarobków. Powinna ona automatycznie rosnąć przy wzroście np. średniej płacy czy też minimalnego wynagrodzenia za pracę. Pozwoli to uniknąć sytuacji, która miała miejsce przez kilka ostatnich lat – kiedy to kwota nie rosła, więc w konsekwencji stanowiła coraz mniejszą wartość w stosunku do ogółu dochodów pracownika. 

Zwracamy też uwagę na nieuprawnione, naszym zdaniem, zawężenie przedmiotowe, ograniczone do produktów żywnościowych nadających się do bezpośredniego spożycia w placówkach gastronomicznych.Przepis ten eliminuje wykorzystanie kuponów, talonów, bonów żywieniowych i kart przedpłaconych w placówkach handlowych, które coraz częściej oferują produkty gotowe bezpośrednio do spożycia. Obecne brzmienie przepisu preferuje pracowników w dużych miastach, którzy mają szerszą ofertę lokali gastronomicznych. W miejscowościach poniżej 50 tysięcy mieszkańców znajduje się jedynie 5,4 tysiąca punktów gastronomicznych (0,03 punkty na 100 Polaków), podczas gdy w samej tylko Warszawie znajduje się 19,7 tysięcy punktów, czyli 1 restauracja na 100 mieszkańców Warszawy. Często więc najbliższy punkt gastronomiczny może być oddalony w znacznej odległości od miejsca pracy bądź zamieszkania danego pracownika, podczas gdy punktów handlowych, oferujących posiłki „na ciepło” jest dużo więcej, także na terenie mniejszych miejscowości i wsi. Utrzymanie przepisów bez punktów handlowych może więc spowodować spadek zainteresowania dofinansowaniem posiłków na terenie małych miejscowości i w praktyce doprowadzić do dyskryminacji pracowników z mniejszych ośrodków (np. wsi).

Nie bez znaczenia jest też fakt, że posiłki wydawane w placówkach handlowych są zazwyczaj tańsze niż te serwowane w lokalach gastronomicznych. Zawężenie dofinansowania zwolnionego od ubezpieczeń społecznych jedynie do restauracji w praktyce ograniczy ilość posiłków skonsumowanych dzięki wprowadzeniu omawianego pozapłacowego świadczenia pracowniczego. Według szacunków PMR, dyskonty/punkty detaliczne odpowiadają za ponad 50% sprzedaży dań gotowych w Polsce. Ta tendencja ma utrzymać się do końca okresu prognozy. Badanie powstało na potrzeby raportu „Handel produktami food-to-go w Polsce 2022. Analiza rynku i prognozy rozwoju na lata 2022-2027„.

Zważywszy na powyższe argumenty, wnosimy o uwzględnienie uwag KIPR przy dalszych pracach nad rozporządzeniem.