Newsfeed

Zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej udostępnienie tego typu informacji następuje niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od złożenia wniosku.

Jeżeli jednak informacja publiczna nie może być udostępniona w tym terminie podmiot obowiązany do jej udostępnienia może dokonać tej czynności maksymalnie w ciągu 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Jednak o takim opóźnieniu i jej powodach musi poinformować wnioskodawcę.

Podmioty zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej nie mogą dowolnie korzystać z instytucji przedłużenia terminu na rozpatrzenie wniosku.

Okoliczność, że informacja nie może być udostępniona niezwłocznie lub w terminie 14 dni musi mieć charakter obiektywny, związany np. z koniecznością przetworzenia danych podlegających udostępnieniu. W praktyce nie raz zdarza się, że wnioskodawcy jednym pismem składają wniosek o cały szereg różnorodnych danych, stąd konieczność wydłużenia postępowania. Poza tym organ ma obowiązek informując wnioskodawcę o wydłużeniu terminu na rozpatrzenie wniosku wskazać przyczyny z jakich nie może go rozpatrzeć w terminach podstawowych.

Formalne tłumaczenia – konkretne i jasne

Z pewnością uzasadnieniem przedłużenia terminu nie jest jedynie lakoniczne sformułowanie, że „sprawa ma charakter skomplikowany” lub „nie może być załatwiona niezwłocznie”. Wskazując na dłuższy termin organ musi to stosownie umotywować, wskazując na obiektywne okoliczności bezpośrednio związane z charakterem żądanej informacji.

Przede wszystkim za usprawiedliwienie przedłużenia terminu do zakończenia postępowania może zostać uznana:
1. Niezbędność przetworzenia przez organ dużej ilości informacji,
2. Potrzeba przeprowadzenia stosownych analiz
3. Konieczność przygotowania żądanych danych do udostępnienia na nietypowym nośniku informacji.

Z pewnością takie czynniki jak brak odpowiedniej ilości pracowników, czy obowiązek rozpatrywania innych spraw administracyjnych nie są okolicznościami usprawiedliwiającymi przedłużenie terminu do udzielenia informacji publicznej.

Nieubłagany kalendarz urzędowy

Dostęp do niej jest jednym z konstytucyjnie gwarantowanych praw, stąd też podmioty zobowiązane do udzielania informacji publicznej muszą tak zorganizować swoją działalność, aby móc wypełniać ten obowiązek.

Podmiot zobowiązany może kilkakrotnie przedłużać termin na udzielenie informacji publicznej, jednak łączna długość oczekiwania przez wnioskodawcę na udostępnienie bądź decyzję o odmowie udostępnienia nie może przekroczyć 2 miesięcy.

Terminy przewidziane w ustawie o dostępie do informacji publicznej oblicza się zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Stąd też zaczynają one biec następnego dnia po dniu złożenia wniosku.

Jeżeli koniec terminu wypada w dzień ustawowo wolny od pracy upływie on wraz z zakończeniem najbliższego dnia roboczego. Jednak upływ tego terminu – ze względu na jego instrukcyjny charakter – nie powoduje żadnych skutków materialnoprawnych.

Natomiast w przypadku, gdy organ nie udzieli informacji publicznej lub nie wyda odpowiedniej decyzji administracyjnej, pozostaje w zwłoce, co uzasadnia skargę na bezczynność organu i podjęcie innych środków dyscyplinujących, takich jak np. wniesienie ponaglenia. W takich sytuacjach – po nieskutecznym wniesieniu ponaglenia – warto rozważyć także skargę na przewlekłość postępowania.

Z przewlekłością mamy do czynienia wówczas, gdy organ załatwia daną sprawę przekraczając czas zwyczajowo potrzebny do jej merytorycznego zakończenia.

Oczywiście stwierdzenie przewlekłości wymaga indywidualnej oceny każdego przypadku, zwłaszcza stopnia zawiłości rozstrzyganych kwestii. Warto pamiętać, że w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się możliwość objęcia jedną skargą żądania stwierdzenia bezczynności organu oraz przewlekłości postępowania.

Niestety instytucja przedłużenia terminu do udzielenia bywa wykorzystywana do uchylania się od obowiązku udzielenia informacji publicznej. Dlatego warto pamiętać, że w przypadku milczenia organu bądź przekroczenia maksymalnego, dwumiesięcznego, terminu, wnioskodawca ma prawo wezwać organ do zaprzestania naruszenia prawa i złożyć skargę na bezczynność organu do właściwego sądu administracyjnego.